Alsof ze altijd al als pop bestonden, stelen Jip en Janneke de show in hun eigen Mjoezikul. Ze leren elkaar kennen door de heg, broeden in de lente eitjes uit en nemen als het zo uitkomt een hondje mee naar huis. Zestig jaar geleden bedacht Annie M.G. Schmidt de twee kleuters, die door de zwart-wit illustraties van Fiep Westendorp onsterfelijk werden. En nu is vormgever en regisseur Rieks Swarte erin geslaagd de buurvriendjes uit hun papieren keurslijf te halen. De koddige verhaaltjes over de alledaagse speel- en logeerpartijtjes van het tweetal spatten van het podium af. Kim van Zeben en Babbe Groenhagen voorzien de twee poppen grandioos van de door Westendorp getekende kleutermotoriek. De titelhelden zijn onhandig en aandoenlijk, reageren primair en volkomen onbevangen.

Zeven jongens - sommigen bijna, anderen allang man. Ze laten zien wie ze zijn, of eigenlijk wát ze zijn: stoer, sterk, roekeloos. In Staal van theatergroep Max. vliegt het testosteron je om de oren en worden clichés niet geschuwd. De acteurs van uiteenlopende pluimage mogen met zichtbaar plezier datgene doen waarvoor ze in de wieg zijn gelegd: vechten, plagen en leiderschap tonen. Ze geven elkaar lesjes in verleiden: ‘niet met je handen, gebruik je hart’. Brullen het publiek toe dat ze als ‘lonesome cowboy’ door het leven willen, moeite hebben met verantwoordelijkheid en ‘geliefd willen zijn, zonder daarvoor iets te hoeven doen’. Met mannenhumor ravotten ze de voorstelling door.