Alsof ze altijd al als pop bestonden, stelen Jip en Janneke de show in hun eigen Mjoezikul. Ze leren elkaar kennen door de heg, broeden in de lente eitjes uit en nemen als het zo uitkomt een hondje mee naar huis. Zestig jaar geleden bedacht Annie M.G. Schmidt de twee kleuters, die door de zwart-wit illustraties van Fiep Westendorp onsterfelijk werden. En nu is vormgever en regisseur Rieks Swarte erin geslaagd de buurvriendjes uit hun papieren keurslijf te halen. De koddige verhaaltjes over de alledaagse speel- en logeerpartijtjes van het tweetal spatten van het podium af. Kim van Zeben en Babbe Groenhagen voorzien de twee poppen grandioos van de door Westendorp getekende kleutermotoriek. De titelhelden zijn onhandig en aandoenlijk, reageren primair en volkomen onbevangen. Zelfs hun stemmen klinken alsof ze altijd hebben gepraat.
De tweedimensionale huis-tuin-en-keuken-wereld om hen heen, wordt gecreëerd door de vier acteurs die de ouders spelen. In belachelijk kleurrijke kostuums verhangen zij beschilderde doeken en sjouwen ze met bordkartonnen huizen en ijscokarren. Hun stripachtige spel maakt de kneuterige jaren vijftig tijdgeest die toch aan de verhaaltjes kleeft, hilarisch. Daarbij worden ze geholpen door de muziek van Fay Lovsky. Met liedjes als “Oh, oh, wat kan een mens toch snakken naar een wasmachien” en “Rabarber, rabarber, hoei!” heeft zij helemaal de juiste toon gevonden. Daarin schuilt de kracht van deze voorstelling: de lichte ironie die in al het werk van Nederlands grootste kinderverhalenschrijfster én eerste musicalschrijfster is terug te vinden, krijgt een vette knipoog.

Bos Theaterproducties en Firma Rieks Swarte. Gezien: 16/10, Haarlem. Inl: www.jipenjannekedemusical.nl

4 sterren