Onweer, mist, flikkerende schemerlampen en een grote donkerbruine kast vol boeken en merkwaardige frutsels. Hier is het niet pluis, hier kunnen wel eens vreemde dingen gebeuren, het is nog net geen vrijdag de dertiende. Het griezelkabinet van muziektheatergezelschap Samba Salad doet zijn naam eer aan en schuwt het cliché niet.

Acteur Daniël van Kalveren ontpopt zich al enkele jaren als een getalenteerd schrijver en regisseur. Zijn stukken zijn vaak geïnspireerd op films en literatuur, hebben een duidelijke psychologie en zitten tot nu toe telkens steengoed in elkaar. Zo ook zijn nieuwste creatie voor iedereen vanaf vijf jaar, Maarten de meeuw.

De musici van Holland Baroque staan gehuld in blauwe regenponcho’s tussen de planten, schemerlampen, tafeltjes, banken en bedden. Achter hen vallen dikke, friswitte animatieregendruppels naar beneden. Tussen de orkestleden door dralen drie kleurrijke types: twee broers en hun zus. Zij willen niets liever dan ontsnappen aan de regen en de ruzies van hun ouders. Als het orkest Richters 'Grandes Symphonies nr. 4' inzet, blijkt dat barokmuziek verdacht veel als regen klinkt.

In een schitterend Bert-, Ernie-, Elmo- of Tommiepak meebewegen met de stem van jouw figuur op tape: wie dat zo geloofwaardig kan dat stem en figuur één worden, levert een prestatie. In de voorstelling Bonte avond in Sesamstraat lukt het degenen in de pakken. Bij iedere ‘oh Ernie’ krimpt Bert nurks ineen wanneer Ernie hem – ritmisch dansend, zingend – uit zijn duivenboek haalt; Elmo’s hoofd hangt aandoenlijk omlaag als hij rondfietsend op een rode driewieler benoemt wat hij ziet en Tommies ronde buikje puft bij elke ‘poehee’ op en neer.

Brammetje Baas van Van Engelenburg Theaterproducties opent op een lege vloer. Terwijl het publiek van zeven jaar en ouder nog zit te wachten tot het gaat beginnen, komt er – het zaallicht nog aan – een jongen in een rood-wit gestreepte trui op. Hij heeft drie gekleurde stoelen bij zich die hij – amper drie stappen op het podium – uit zijn handen laat vallen. ‘Hee’, zegt hij als hij het publiek in het oog krijgt.

Falling Dreams van Het Filiaal theatermakers vangt het wonderlijke moment waarop je in slaap valt. De onbegrijpelijke visuele logica van dat moment wordt grandioos vertaald naar een muzikale, poëtische knutseltheater- en filmtaal. Met een even intiem als meeslepend resultaat.

Met videocamera’s, instant montage en ruige livemuziek creëren twee spelers, twee muzikanten en een operator een geoliede machinerie van bizarre gebeurtenissen en beelden. Miniatuurdecortjes worden gefilmd en geprojecteerd. Ze vormen de achtergrond voor de vallende Mirthe Klieverik, die het twaalfjarige meisje speelt in wier dromende hoofd het publiek mag rondkijken. Zij denkt en spreekt in gedichten: ‘Van binnen ben ik honderd, van binnen ben ik blauw.’

Kymani, het verhaal van een drummer heet de nieuwe jeugdvoorstelling van choreograaf Jan Linkens bij het Internationaal Danstheater. En dat is de voorstelling ook: een verhaal. Verteld in dans.

Michael Sastrowitomo opent met een dynamische solo, begeleid door twee weergaloze Afrikaanse percussionisten (Moussé Pathé M’baye en Pape Amadou Seck). Dan verdwijnt het Afrikaanse duo achter een wapperend gekleurd doek en zien we een in donkerblauw gekleed Hollands, blond stel aan een tafel. Na een mooi, liefdevol duet met veel benen en armen draaiend in de lucht, verdwijnen ook zij weer achter het doek en wordt de in oranje geklede Kymani uitgewuifd door een eveneens in oranje geklede danseres.

Achterin de witte ruimte gaat een piepklein luikje open. Een wit kroezenkopje verschijnt. Mèèh, blaat het witte schaapje, terwijl ze naar voren kruipt op haar zwarte pootjes. Dan staat ze op en zingt: ‘Ik lig al in bed/maar de zon is nog op/en ik vind het gemeen/ dat ík nou alleen/ in bed lig met dichte gordijnen.’

Andreas Denk schuifelt tussen de schragen vol boeken. Hij is in de bieb. In zijn hand een plastictas van de Hamsterweken. Vlak voor sluitingstijd komt er nog iemand binnen: Jordi Casanovas kruipt onder een bureau met computer. Dan sluit de bieb en komt er een deken uit de Hamsterwekentas waaronder Andreas Denk zich verstopt: een nacht vol avonturen volgt.