Tweetakt-Kaap (het jaarlijkse internationale festival voor theater, dans, muziek en beeldende kunst voor jeugd en jongeren) kiest in z’n programmering doorgaans niet voor ‘gemakkelijk’. Eerder voor ‘experiment’ en ‘buitencategorie’. Ieder jaar levert dat tijdens de opening interessante én tenenkrommende voorstellingen op.
A brave new jungle van het Vlaamse collectief Eisbär is zo’n tegenvaller. Een band aan de zijkant, een reusachtige wattenwolk waarop weertypen en dictators worden geprojecteerd, een voice-over en twee in bontjassen uitgedoste performers. Ze dragen een boodschap uit over genormaliseerd kwaad. Wat die boodschap precies is, blijft vaag. De voice-over vertelt over ‘the saga of life and death’ in de wildernis en de performers stellen elkaar voor met wikipediateksten over de Roemeense leider Ceausescu en zijn vrouw. Vervolgens wisselen teksten en projecties over globalisering, oprukkende technologie en natuurvernietiging elkaar af. Het tweetal zingt ironische liederen en staat meestal stil. Veel meer is er niet te zien, en veel meer te begrijpen ook niet.
Een stuk interessanter en vooral samenhangender is Ich bin wie du, de solo van de Irakese Vlaming Haider Al Timimi. Hij opent – in Michal Jackson-outfit met zilveren gewei op de zwarte hoed - met een verhaal over een kameel die zijn gewei uitleent aan een hert. Dat gewei komt nooit meer terug en de kameel blijft eeuwig zoeken. Al Timimi maakt met zijn zeer innemende voorkomen, hartverscheurende dans, een voorhamer, gipsplaten en griezelig goede imitaties van Michael Jackson en de Libanese zangeres Fairuz zijn eigen, eeuwige zoektocht naar zijn zowel Westerse als Oosterse identiteit invoelbaar. Hier en daar mist humor en relativering, maar hem lukt het wél om grote wereldproblematiek (die van de kloof tussen Oost en West) met gevoel voor poëzie te vangen.