Rudolphi Producties koos afgelopen ITs Festival de drie beste korte voorstellingen van afstuderende makers en bracht ze als winnaars samen in een aangenaam verrassende toneelavond.
Om te beginnen is daar NXT LVL, een ijzersterke live videogame van drie acteurs die afstudeerden aan de Toneelacademie Maastricht. Het geheel is ingebed in een ietwat gezocht verhaal over een met pi en oneindigheid dwepende God, maar het drietal speelt een verdomd aardig robbertje houterige gamefiguren weg. Hun loopjes - beperkt tot heen en weer bewegen voor een videoscherm - en monotone ‘game-oneliners’ (you will feel the fury of my fists) versmelten moeiteloos met de bewegende gameachtergronden van spacestation ‘under attack’, ingewikkeld gangenstelsel en minecraft-omgeving.
Minstens zo gelikt is Metamorphosen van drie afgestudeerde actrices van de Rits School of Arts Brussel. Gehuld in trainingsjackies en korte broekies vertellen ze enkele metamorphosen van Ovidius. Ze kunnen perfect omgaan met de vlotte, poëtische en hier en daar platte taal van Benjamin Verdoncks bewerking. Hun spel spat van de vloer af en wordt versterkt door beelden: naakt dansende vrouwenlichamen in tegenlicht, rondvliegende aarde en boomstronken, een kapotgeslagen watermeloen als rotsblok waaronder iemand wordt verpletterd. Tikje clichématig, maar het werkt.
Toch is de solo Rhythm of the night waarmee Marijn Brussaard afstudeerde aan de Mime opleiding het opvallendst. Zijn gekozen vorm is kwetsbaar en alles behalve ‘af’. In drie delen danst, neukt en huilt hij. Alleen, op muziek, in een boksring en TL-licht, het publiek dicht om hem heen. Zijn lichamelijke zoektocht is obsessief en oprecht tegelijk. Dat heeft iets voyeuristisch: het publiek kijkt toe, maar wordt geen deelgenoot. De voorstelling is daardoor moeizaam en toch toont Brussaards verscheurende poging tot overgave een zeldzaam fascinerende performer.