Hij rapt met volle mond met de radio mee en brult: ‘Donder op!’ als er keihard op de deur wordt geramd. ‘Hij’ is Joris en zijn tante Cunera staat op die deur te rammen: een gevaarlijke verschijning met venijnig oranje kapbijltje in de hand. Zij komt met haar twee zussen ‘voor Joris zorgen’, of eigenlijk het lege visrestaurant waarin hij alleen woont, ontvreemden en bestieren.
De tantes is een flitsend geschreven komedie inclusief zwervende intrigant die zich anders voordoet dan hij is (Peter van Heeringen). Paul Knieriem regisseert met de vereiste precisie alle oneliners, vermommingen en verwarring en laat bovenal zijn acteurs schitteren. Actrice Keja Klaasje Kwestro speelt Joris en schakelt onbevangen tussen bokkige woede en verborgen verdriet om een dode moeder en pierewaaiende vader. Anil Jagdewsing is als tante Désirée een verrukkelijk nufje dat zich ‘altijd moet schikken’ naar zijn twee krijsende zussen en Tjebbo Gerritsma (tante Jo) glorieert als onzeker manwijf met een drankprobleem. Maar koning van de groteske overdrijving is Rogier in ’t Hout als de gemene bedriegster tante Cunera. Hij is John Cleese en een opgewonden Joe Dalton ineen en bezorgt de hele zaal de slappe lach als hij huppend op één been vaart mindert in zijn mislukte poging te redden wat er te redden valt.
Zoals het een goeie komedie betaamt, zie je de ontknoping van het plot al van verre aankomen, maar de ontroering al Joris de volwassenen de les leest en vraagt te kijken naar wie hij is, is indringend onverwacht.