De prinses heeft ‘ogen waarin je wel wil zwemmen’ en ‘knipperende wimpers, die fladderen als vlinders.’ IPromise van Theater Sonnevanck heeft de vaart en toon van het beroemde Sprookje van Jaap Fischer. Met virtuoze pen heeft Gouden Griffel winnaar Simon van der Geest een Turks sprookje bewerkt over een kalief die verliefd is op dezelfde prinses als zijn zoon.
Acteur Niek van der Horst en beatboxer Eugène Heuvel vertellen met veel flair dit verhaal over uitkomen voor je eigen gevoelens en het maken van keuzes tegen politieke wetten in. Het tweetal smijt met deuren, ruziet over de juiste manier om het sprookje te vertellen en stapt moeiteloos van de ene rol in de andere. Tegen de achtergrond van een Oosterse soundscape toveren de verrassende geluiden van Heuvel rupsbandvoertuigen, onheilspellende beats en een aantrekkelijk orgasme tevoorschijn.
Maar de eerste zaalvoorstelling van regisseur Muriël Besemer mist in zijn totaliteit ritme. De herhalingen in de tekst zijn onvoldoende poëtisch in beeld gebracht en werken niet toe naar het dramatische hoogtepunt. In deze scène, een gruwelijke confrontatie tussen vader en zoon, staan de acteurs ineens zonder de drijvende vorm van de beatbox tegenover elkaar een scènetje te spelen met veel te veel woorden. Daardoor verliest de sympathieke vertelling de ontroerende impact die de vliegende start beloofde.

Theater Sonnevanck. Regie: Muriël Besemer. Gezien: 11/12. www.sonnevanck.nl