Brechtje Zwaneveld

Tessa Jonge Poerink staat met lange Barbie benen in een bruidsjurk lieflijk te wuiven met haar witgehandschoende ranke handjes. Willemijn Zevenhuijzen geeft haar weelderige krullen met de föhn nog een extra wapperende fotomodellen-look. In werkelijkheid is Jonge Poerink 1.25 meter, zo zien we als Zevenhuijzen de föhn vervangt voor een blower en alle kunstmatige ledematen worden weggeblazen. Zevenhuijzen zelf is in haar hoofd ‘een hark’, zo vertelt ze aan het begin van de voorstelling. Ergens halverwege verschijnt ze in een ‘Muchachomalo’-mannenonderbroek waar ze een bol sokken in duwt. Moet die links, rechts of middenvoor liggen?

‘Wij gaan absoluut geen theater doen, jullie kunnen opgelucht ademhalen.’ Felix Schellekens komt, gewapend met flip-over, een waarschuwingscursus geven over de gevaren, bijwerkingen en gezondheidsrisico's van theater. Er zal niks onverwachts gebeuren, hij en zijn stagiaire Henke Tuinstra dragen géén kostuums maar hun eigen kleding en de mensen in de zaal zijn géén publiek.
In drie kwartier doet het tweetal ons haarfijn uit de doeken dat theater geestdodend werkt, dat kinderhersenen kunnen smelten van theater en dat fantasie een gevaarlijk virus is dat voor je het weet is omgeslagen in een alles vernietigende epidemie.

Onweer, mist, flikkerende schemerlampen en een grote donkerbruine kast vol boeken en merkwaardige frutsels. Hier is het niet pluis, hier kunnen wel eens vreemde dingen gebeuren, het is nog net geen vrijdag de dertiende. Het griezelkabinet van muziektheatergezelschap Samba Salad doet zijn naam eer aan en schuwt het cliché niet.

Acteur Daniël van Kalveren ontpopt zich al enkele jaren als een getalenteerd schrijver en regisseur. Zijn stukken zijn vaak geïnspireerd op films en literatuur, hebben een duidelijke psychologie en zitten tot nu toe telkens steengoed in elkaar. Zo ook zijn nieuwste creatie voor iedereen vanaf vijf jaar, Maarten de meeuw.

De musici van Holland Baroque staan gehuld in blauwe regenponcho’s tussen de planten, schemerlampen, tafeltjes, banken en bedden. Achter hen vallen dikke, friswitte animatieregendruppels naar beneden. Tussen de orkestleden door dralen drie kleurrijke types: twee broers en hun zus. Zij willen niets liever dan ontsnappen aan de regen en de ruzies van hun ouders. Als het orkest Richters 'Grandes Symphonies nr. 4' inzet, blijkt dat barokmuziek verdacht veel als regen klinkt.

Acteur Majd Mardo (1989) kwam in de jaren negentig samen met zijn ouders als politiek vluchteling uit Syrië. Vorig seizoen verwerkte hij zijn verhaal in de voorstelling Nobody Home van Daria Bukvić, dit seizoen speelde hij Macbeth bij de Toneelmakerij. ‘Ik word met name gecast vanwege mijn afkomst en uiterlijk en ik heb besloten dat ik het meeste bijdraag aan verbinding door me te focussen op de verhalen van de personages die ik speel en niet op de etnische kant van die personages.’

Door Brechtje Zwaneveld

In een schitterend Bert-, Ernie-, Elmo- of Tommiepak meebewegen met de stem van jouw figuur op tape: wie dat zo geloofwaardig kan dat stem en figuur één worden, levert een prestatie. In de voorstelling Bonte avond in Sesamstraat lukt het degenen in de pakken. Bij iedere ‘oh Ernie’ krimpt Bert nurks ineen wanneer Ernie hem – ritmisch dansend, zingend – uit zijn duivenboek haalt; Elmo’s hoofd hangt aandoenlijk omlaag als hij rondfietsend op een rode driewieler benoemt wat hij ziet en Tommies ronde buikje puft bij elke ‘poehee’ op en neer.

Brammetje Baas van Van Engelenburg Theaterproducties opent op een lege vloer. Terwijl het publiek van zeven jaar en ouder nog zit te wachten tot het gaat beginnen, komt er – het zaallicht nog aan – een jongen in een rood-wit gestreepte trui op. Hij heeft drie gekleurde stoelen bij zich die hij – amper drie stappen op het podium – uit zijn handen laat vallen. ‘Hee’, zegt hij als hij het publiek in het oog krijgt.

Toen ik voor de tweede keer De man die alles weet bezocht en wederom met de slappe lach nog in mijn benen en balorige overmoedigheid tussen mijn oren naar buiten liep, kwam de volgende vraag in mij op: lachen de volwassenen en de kleuters tijdens deze voorstelling om hetzelfde?

Door Brechtje Zwaneveld